پیش گفتار مجله چهارم

 تاتو، نشانی دائمی یا طرحی است که با وارد کردن رنگدانه از طریق ایجاد خراش در زیر پوست تزریق می شود. گاهی این هنر جهت پوشاندن جای زخم ها (cicatrization) به کار می رود. خالکوبی کردن   در اکثر نقاط جهان انجام می شود، اگرچه در بین سیاه پوست ها و در چین (حداقل در سده های اخیر) داشتن تاتو نادر است. در گذشته، تصور می کردند، طرح های خالکوبی، جادویی  است که افراد را در   برابر بیماری یا بدبختی محافظت می کند یا همانطور که در شماره های گذشته بیان شد نشان دهنده تعلق به گروه و قبیله خاص بود.

 در قاره آمریکا، بسیاری از هندی ها به طور معمول بدن یا صورت یا هر دو را خالکوبی می کردند. روش معمول فقط خاراندنی ساده بود. برخی از قبایل کالیفرنیا رنگ را با خراش دادن پوست وارد می کردند و بسیاری از قبایل قطب شمال، بیشتر اسکیموها (اینوئیت ها) و برخی از مردم شرق سیبری سوراخ های سوزنی ایجاد می کردند که از طریق آنها یک نخ با رنگدانه (معمولاً دوده ) در زیر  پوست کشیده شد.   در پلی نزیا، میکرونزی و مناطقی از مالزی، با ضربه زدن روی دستگاهی که شبیه چنگک مینیاتوری است، رنگدانه به داخل پوست وارد می شود. در موکو، نوعی خالکوبی مائوری      از نیوزیلند، با زدن استخوان   مینیاتوری به پوست، شیارهای کم عمق رنگی در طرح های پیچیده منحنی، بر روی صورت تولید می شود. در ژاپن از سوزن های دسته دار چوبی برای خالکوبی طرح   های رنگی ظریف استفاده می شود که   در بسیاری از موارد قسمت زیادی از بدن را می پوشاند. خالکوبی برمه ای با اجرای قلم برنجی با یک شکاف و یک وزن در انتهای فوقانی انجام می شود.  بعضی اوقات رنگدانه ها را با ضربات چاقو می مالند   (به عنوان مثال، در تونس و در میان آینو ژاپن و ایگبو نیجریه)، یا پوست با خار سوراخ می شود (سرخپوستان پیما از آریزونا و سنوی از مالایا).

اولین اجرای خالکوبی برقی در سال ۱۸۹۱ در ایالات متحده ثبت اختراع شد. ایالات متحده به ویژه با گسترش ورق های الگوی خالکوبی به مرکز تاثیر گذار طرح های خالکوبی تبدیل شد. نقوش دریایی،  نظامی، میهنی، عاشقانه و مذهبی اکنون از لحاظ سبک و موضوع در سراسر جهان شبیه به هم هستند. سبک های مشخص ملی در اوایل قرن ۲۰ به طور کلی ناپدید شدند.

روش های از بین بردن خالکوبی شامل درم ابریژن ، پیوند پوست یا جراحی پلاستیک و جراحی لیزر است. همه این روش ها ممکن است جای زخم ایجاد کنند. در اوایل سال ۲۰۰۰، گروهی از دانشمندان  جوهرهای ساخته شده از رنگدانه های غیر سمی را که دانه های نانو داشت، تولید کردند. این دانه های نانو، که با استفاده از روش های سنتی خالکوبی در پوست کاشته می شود، خالکوبی  دائمی را ایجاد می کند. با این حال، خالکوبی با استفاده از یک لیزر درمانی که باعث شکستگی مهره های نانو می شود، قابل جابجایی است. جوهرهایی که بدین ترتیب آزاد می شوند در بدن      جذب می شوند و ولی لیزر درمانی جای زخمی باقی نمی گذارد.
در مجله تخصصی تاتو بر آن شدیم تا در هر شماره اطلاعات جالب علمی در مورد این هنر و صنعت شگفت آور گردآوریم و در اختیار شما علاقمندان محترم قرار دهیم تا با دیدی گشاده و اطلاعاتی به       روز و علمی، چه در قالب گیرنده تاتو و چه در قالب هنرمند تاتو کار به سراغ خالکوبی بروید و در کنار هم بتوانیم در ارتقای صنعت و هنر خالکوبی بکوشیم. باشد که رشدمان باهم و کنار هم باشد. 
آرزوی امان ارتقایی جاودانی است.